تندیس مشهور به «خدایی با یک دست طلایی»
این تندیس که به تندیس «خدا با یک دست طلایی» معروف است متعلق به آثار باستانی شهر شوش و ساخت هزاره ی دوم پیش از میلاد است. این تندیس به بلندی 17.5 س.م. و پهنای 5.5 س.م. اکنون در موزه ی لوور نگهداری می شود. با توجه به شیپور مانند بودن کلاه و همچنین نوع لباس می توان با اطمینان گفت که این تندیس نمایانگر یکی از خدایان، شاید اینشوشیناک خدای بزرگ شوش، است.
این مجسمه ی مسی که احتمالا به روش ریخته گری ساخته شده، در ابتدا به صورت کامل با لایه ای از طلا پوشده بوده ولی به تدریج و در مرور زمان این لایه از میان رفته است. پوشش این تندیس بسیار شبیه خدایان میانرودان است با لباسی بلند و شانه ی برهنه و کلاهی که چهار لایه ی شیپور مانند دارد. البته زمانی که در جزییات مجسمه دقیق می شوید می بینید که ویژگیهای محلی را به همراه دارد. به عنوان مثال نوع ریش، لبخندی که به لب دارد و کلاه بره مانندی که بر روی پیشانی و زیر کلاه هرم مانند قرار دارد که پوشش مردمان شوش در هزاره ی دوم پیش از میلاد بوده.
توضیحات برگرفته از وبگاه موزه ی لوور
پاسخی بگذارید
دیدگاه‌های اخیر
مشترک شوید
// استفاده از مطالب وبلاگ، با ذکر نام وبلاگ و دادن پیوند به وبلاگ مجاز است.
چقدر خوندن یه مطلب خوب حال میده! مرسی!
فکر کنم تو 24 ساعت گذشته فقط به این لینک تو بالاترین رای دادم!
زمانی بالاترین محل رشد فرهنگ و آشنایی کاربران با حقیقت بود و الان بیشتر محلی برای هیاهو و جنجال شده استف البته شرایط جامعه همین طوری ه!
راییکای عزیز ممنون از نوشته ات
درود بر آداش خان عزیز. مخلصم و ممنون از لطفت. امیدوارم شرایط اجتماعی بهتر بشه که به دنبال اون شرایط فرهنگی و علمی هم بهتر خواهد شد. این کارها که واقعا هیچ است و اثر خاصی نداره ولی وقتی کسانی که مسوول هستند تیشه به ریشه ی فرهنگ می زنند تنها راه همین است که تک تک خودمونیم به هر راه ممکن نذاریم جامعه مون به رخوت دچار بشه.
آفرین بر شما،
که این ماندگار و یادگار های دیدنی را در اختیار دیگران قرار می دهید.
موفق باشید
مرسی رفیق. کار خاصی نمی کنم فقط هر چیزی که برای خودم جالب هست رو می ذارم اینجا شاید برای دیگران هم جالب باشه. ولی مشابه همین جمله ی شماست که دلگرمم می کنه.
ممنون بابت این مطلب
فقط مسئله اینه که هر چی تمدنه ایرانیه،تو فرانسه و ایتالیا خوابیده
چی بگم پیتزا جان؟ 😦 باید سعی کنیم آگاهی عمومی رو بالا ببریم که بقیه ی آنچه در ایران هست حداقل اون بخشی اش که به مردم مربوط می شه حفظ بشه.
چقدر خوبه يه همچين موزه هايي هست كه از اين آثار نگهداري ميكنن. دستشون درد نكنه وگرنه تاحالا رفقا همشونو به باد داده بودن!