بایگانی
نمونه ای از برنزهای لرستان با نقش زن
شکل بالا* نمونه ای از برنز های لرستان با نقش زن را نشان می دهد. برای بزرگنمایی تصویر می توانید بر روی شکل کلیک کنید. این اثر ساخت هزاره ی نخست پیش از میلاد است و اکنون در Museum Rietberg Zurich قرار دارد. بر اساس کتاب The Medes and Persians شخصیت بیش از پنجاه اثر از برنزهای لرستان زن است. در موارد کمی این شخصیت زن سینه های خود را با دستهای خود گرفته است که نشانه ی باروری است.
در کتاب African Art and Leadership شکلی از یکی از برنزهای لرستان با شخصیت زن نشان داده شده است که همچنان که در ادامه می بینیم دارای پاهای ماهی مانند و سینه های برجسته است. این ویژگیها ایزدبانوی آب که خدای باروری و جنگ است را تداعی می کند.
* عکس توسط Fabien Dany گرفته شده و در ویکی پدیا قرار دارد. مجموعه ی کامل عکسهای Fabien Dany را می توانید در این وبگاه ببینید.
نمونه هایی از برنزهای لرستان
تصویر بالا بخشی باقیمانده از یک جام برنزی از مجموعه برنزهای کشف شده در لرستان ساخت هزاره ی نخست پیش از میلاد را نشان می دهد. این اثر اکنون در Museum Rietberg Zurich قرار دارد. نقش های دیگری مشابه همین نقش در آثار یافته شده در سرخ دم لرستان به چشم می خورد مانند تصویری که از یکی از برنز های یافته شده توسط اشمیت تهیه شده و در شکل زیر نشان داده شده. در این اثر قطر دایره 7.5 سانتی متر است.
عکس نخست: © Guerin Nicolas
عکس دوم: صفحه ی 25 کتاب The Medes and Persians نوشته ی William Culican
کشف نخستین لوح از الواح تخت جمشید به زبان و نگارش فارسی باستان
برای نخستین بار در میان لوح های تخت جمشید لوحی یافته شده که نشان می دهد زبان و نگارش فارسی باستان برای ضبط و ثبت امور روزمره نیز به کار می رفته. تا پیش از این، تصور بر این بود که این نگارش تنها برای سنگ نوشته ها ی کاخها یا نگارش روی وسایل بسیار ارزشمند یا دستوراتی که به نوعی با امور شاهی یا کاخ مرتبط است به کار می رفته. این لوح یکی از لوح های آسیب دیده ی مجموعه لوح های تخت جمشید است که اکنون در دانشگاه شیکاگو نگهداری می شود. متن لوح نشان می دهد که شامل دستوری ادرای برای پرداخت 600 کوارتز در قبال کالایی که هنوز مشخص نشده (واژه ی نشان دهنده ی کالا هنوز رمز گشایی نشده) به پنج روستا در نزدیکی تخت جمشید در سال 500 پیش از میلاد بوده. بنا به گفته ی Gil Stein اکنون می توان دید که ایرانیان در مرکز امپراتوری هخامنشی از زبان و نگارش فارسی برای امور روزمره نیز استفاده می کرده اند. نوشته های فارسی باستان نوشته های نخستین خط میخی ای بود که بین سالهای 1800 تا 1845 رمزگشایی شد و با این رمزگشایی متخصصان دریافتند که این زبان، نیای زبان فارسی امروزین است و با زبان سانسکریت در یک خانواده ی زبانی قرار دارد.
آرشیو لوح های تخت جمشید شامل دهها هزار لوح گلی با نگارش ایلامی، زبان بومی ایران که از دوهزار سال پیش از هخامنشیان در آن بخش رواج داشته، و همچنین شامل صدها لوح به زبان آرامی ، زبانی از دسته ی سامی که از دوره ی امپراتوری آشور و بابل برای ثبت استفاده می شده، است. علاوه بر این، در این آرشیو هزاران لوح بدون نگارش به صورت مهر وجود دارد.
بیشتر کاتبان اطراف تخت جمشید می توانستند به بیش از یک زبان بنوبسند و بخوانند و این لوح ممکن است که فقط تجربه ای بی هدف از یکی از این کاتبان باشد ولی در عین حال این امکان نیز هست که یافت این لوح آغازی برای یافتن الواح بسیاری در این زمینه باشد. همچنانکه تا پیش از 1933 تنها یک لوح از دوره ی هخامنشی به زبان ایلامی یافته شده بود ولی پس از کشف الواح تخت جمشید هزاران لوح به ایلامی کشف شد. به همین دلیل احتمال آن می رود که این لوح نیز نخستین لوح یافته شده از دسته ی بزرگی از الواح حاوی دستورات اداری به زبان فارسی باستان باشد.
از آنجا که لوح دیگری از این نوع به زبان فارسی باستان هنوز یافته نشده، سعی می شود که از مقایسه ی این لوح با الواح یافته شده ی همراه با با این لوح به زبان های آرامی و ایلامی، برای درک درست نوشته های لوح استفاده شود. یافتن این لوح آنقدر با انتظارات پیشین باستان شناسان متفاوت بود که اگر در میان آرشیو لوح های تخت جمشید دانشگاه شیکاگو یافته نشده بود، در مورد صحت آن تردید ایجاد می شد. کشف این لوح نشان می دهد چه اندازه مهم است که همه ی الواح تخت جمشید در کنار هم نگه داشته شوند زیرا هنوز کشف هایی اینچنینی در جریان است و درک معنای هر بخش و کشف معنی آن با ضریب اطمینان بالا وابسته به امکان مقایسه ی هر لوح جدید با لوح های دیگر ِ این مجموعه و سیستم اطلاعات تمام آرشیو است.
کشف این لوح ابتدا در نوامبر سال 2006 در کنفرانسی در کالج فرانسه و مرکز پاریس دانشگاه شیکاگو اعلام شد و پس از آن مقاله ی مفصل تری به نویسندگی Stolper و Jan Tavernier از دانشگاه Leuven بلژیک در همین زمینه منتشر شد.
منبع: مقاله ی آنلاین وبگاه خبری دانشگاه شیکاگو، سال 2007
در همین زمینه می توانید بخوانید:
لوح گلی دوره ی هخامنشی نشان دهنده ی پاداش کارکنان زن پس از زایمان
کوزه ی پادار و جام چکمه شکل از هزاره ی نخست پیش از میلاد
این ظرف کوزه مانند که به دو پا ختم می شود از جنس سفال سرخ رنگ و ساخت 1000 تا 800 سال پیش از میلاد در شمال ایران است. ارتفاع کوزه 48 سانتی متر و قطر آن در بزرگترین بخش 19.5 سانتی متر است. این کوزه اکنون متعلق به بنیاد آرتور سکلر است [1].
شکل بالا یک ظرف چکمه مانند ساخت هزاره ی نخست پیش از میلاد در محدوده ی گیلان کنونی است.
این جام چکمه مانند به ارتفاع 30 سانتی متر نیز اکنون متعلق به بنیاد آرتور سکلر است. به هنگام نوشیدن از این جام باید مراقب بود که از سوی درست استفاده شود وگرنه مایع در بخش انگشت باقی می ماند و بعد به صورت نوشنده پاشیده می شود [2].
آثار اول و سوم از جمله آثاری بودند که در نمایشگاهی با عنوان «Wit and Wine: A New Look at Ancient Iranian Ceramics» از آثار سرامیکی ایران متعلق به Arthur M. Sackler Foundation در موزه ی فرنک مک کلانگ به نمایش در آمده بودند.
ظرف چکمه مانند سه هزار ساله
این ظرف ِ چکمه مانند متعلق به سواحل دریای مازندران در سوی شمال غرب ایران و ساخت سده ی نهم یا دهم پیش از میلاد است که اکنون در موزه ی هنرهای زیبای بوستون قرار دارد. کفش یا چکمه هایی با نوک های بالابرگشته، مانند آنچه در شکل دیده می شود، از مشخصه های پوشش در منطقه ی آناتولی و شمال غرب ایران بوده. این نوع کار هنری در آثار هیتیت ها و همچنین در آثار ساخت عصر آهن در ایران به چشم می خورد. این ظرف به همراه مردگان دفن شده بوده که ممکن است نشان از این طرز فکر باشد که چنین کفشی مانند کفشی جادویی سفر مردگان پس از مرگ را آسان می کند.
توضیحات و عکس برگرفته از وبگاه موزه ی هنرهای زیبای بوستون
جام زرین هخامنشی
جام طلای هخامنشی با نقش شیر بالدار افسانه ای، موزه ی ایران باستان
مشترک شوید
// استفاده از مطالب وبلاگ، با ذکر نام وبلاگ و دادن پیوند به وبلاگ مجاز است.
شبهای بی سحر 
دیدگاه‌های اخیر