بایگانی
اسطرلاب 350 ساله
اسطرلاب، جنس: برنج، سازنده: محمد خلیل اصفهانی، حکاک: محمد مهدی یزدی، قدمت: 1667 میلادی، (دوره ی صفوی)، محل نگهداری: موزه ی ویکتوریا و آلبرت
بشقاب 500 ساله ی تبریز
بشقاب با نقش خرگوش زیر شاخه ها، جنس: سفال لعاب داده شده، قدمت: 1500 تا 1550 میلادی، منظقه ی جغرافیایی: تبریز، محل نگهداری: موزه ی ویکتوریا و آلبرت
لباس سیصد ساله ی اسقف با پارچه ی ایرانی
این لباس، که از پارچه ای با بافت های ابریشمی، نقره و زراندود تولید شده، توسط اسقف های کلیسای ارتدکس پوشیده می شده. پارچه های لوکسی از این قبیل توسط بازرگانان ارمنی از اصفهان به اروپا آورده می شده. قدمت این لباس به سالهای 1650 تا 1700 میلادی باز می گردد. این اثر اکنون در موزه ی ویکتوریا و آلبرت قرار دارد.
تنگ آب هشتصد ساله به شکل خروس
تنگ آب با دهانه ای به شکل سر خروس و دسته ای به شکل دم خروس، قدمت: 1200 تا 1220 میلادی، محل ساخت: کاشان، محل نگهداری: موزه ی ویکتوریا و آلبرت
بشقاب چهارصد ساله تبریز با شعر «ای دل به طریق عاشقی راه یکی است»
شکل بالا بشقاب لعاب دار سبزرنگی را نشان می دهد که در سده ی شانزدهم میلادی در تبریز ساخته شده و اکنون در موزه ی ویکتوریا و آلبرت قرار دارد. در میانه ی بشقاب نقش دو ماهی به چشم می خورد. همچنین در کناره ی ظرف رباعی زیر نوشته شده:
ای دل به طریق عاشقی راه یکی است
در کشور عشق، بنده و شاه یکی است
تا ترک دو رنگی نکنی در ره عشق
واقف نشوی که نعمت الله یکی است
_____
بشقاب هشتصد ساله، موزه ی ویکتوریا و آلبرت
این بشقاب بین سالهای 1180 تا 1220 میلادی ساخته شده. در سال 1220، که شهر گرگان مورد تهدید حمله ی مغول قرار گرفته بود، این بشقاب به همراه تعداد زیادی بشقاب دیگر توسط بازرگانی، که یا اهل گرگان بوده و یا از آن شهر می گذشته، برای محفوظ ماندن از دسترس مغول ها در خاک مدفون شده است. در مدت کوتاهی گرگان توسط مغولان با خاک یکسان شد و بازرگان مذکور هرگز فرصت این را نیافت که بار بازرگانی خود را از زیر خاک بیرون آورد. به این ترتیب این بشقاب ها به مدت هشتصد سال در زیر خاک سالم مانده اند. این اثر اکنون در موزه ی ویکتوریا و آلبرت قرار دارد.
تنگ آب برنزی
این تنگ آب برنزی با بدنه ی گلابی شکل، ساخت زمانی میان سده های هشتم تا دهم میلادی است. این نوع تنگ آب در سده های پس از ورود اسلام به ایران در سده ی هفتم میلادی مرسوم بوده ولی در حالت کلی ادامه ی سبک کار فلزکاران دوره ی ساسانی در ساخت تنگ های فلزی است.
کفش زنانه ی سیصدساله با پارچه ی ایرانی
شکل بالا یک جفت کفش زنانه ساخت سال 1710 میلادی را نشان می دهد. این کفش در انگلستان و برای یک بانوی اشرافی ساخته شده است. اگرچه طراحی کفش انگلیسی به حساب می آید، این اثر به نحوی ترکیبی از هنر خاورمیانه و اروپاست زیرا پارچه ای که برای ساخت این کفش به کار رفته ابریشمی بسیار مرغوب و بافته شده در ایران است. البته حدس زده می شود که پارچه ی کفش قدمتی بیش از 1710 میلادی داشته باشد.
جام هشتصدساله ساخت کاشان
جام متعلق به اوایل سده ی سیزدهم میلادی، ارتفاع: 12.1 سانتی متر، قطر: 7.9 سانتی متر، محل ساخت: کاشان، محل نگهداری: موزه ی ویکتوریا و آلبرت
سه قطعه فرش پانصدساله
قدمت این قطعه فرش به 1500 تا 1699 میلادی بازمی گردد. در این فرش، جزییات دقیقی از نقوش مختلف مانند موهای یال شیر یا نقاط رنگی بر بدن دیگر جانوان نشان داده شده است. ولی هیچ نقشی غالب نیست و تمام نقوش در برابر رنگ زمینه متعادل شده اند.
این قطعه فرش بخشی از یک فرش عظیم است که متاسفانه به دلیل استفاده ی زیاد بسیار فرسوده شده و جزییات طرح های آن قابل دیدن نیستند. البته بخشی از ترنج مرکزی همچنان مشخص است. قدمت این فرش بین سالهای 1500 تا 1599 میلادی است و در سال 1894 میلادی توسط موزه ی ویکتوریا و آلبرت خریداری شده است.
این قطعه بخشی از فرشی است که در تصویر دوم نشان داده شده است. این قطعه در کلکسیون شخصی ژوزف مک مولان بود و وقتی او فهمید که فرش اصلی در اختیار موزه ی ویکتوریا و آلبرت است، این قطعه را به عنوان هدیه به موزه داد.
مشترک شوید
// استفاده از مطالب وبلاگ، با ذکر نام وبلاگ و دادن پیوند به وبلاگ مجاز است.
شبهای بی سحر 
دیدگاه‌های اخیر